Kestanecinin maşa sesi 🙂 

Defterler ne kadar güzel..defter deyince gözleri parlayan biri var şu an burada:)

hanımların dikkatine, overlok makinesi ayağınıza geldi :)))

İstanbul’da yaşamıyorum ve Istanbul’a geliş sebebim bu güne kadar iş ve seyahatlerim için havaalanına gelişim sebebiyle olmuştur. Gezmek için de geldiğim oldu tabii. İstanbul’a her ayak basışımda duyduğum bir ses var benim.  Bu ses bana bir şehrin gerçek anlamda yaşadığını ve hiç uyumadığını anlatır. Başka bir dünyaya gelmiş gibi hissederim. Bu ses ; vapur sesi başta olmak üzere ; dalga sesi , trafik sesi, kalabalık sesi, hayat karmaşası sesi , yetişme sesi, unutma sesi , unutulma sesi ,mutluluk sesi ,hüzün sesi, zenginlik sesi, yoksulluk sesi, huzur sesi, kavuşma sesi , ayrılık sesi, veda sesi… Hepsi bu duyduğum sesin içinde yaşıyor. Bir çok farklı ülkeye seyahat ettim ama nereye gidersem gideyim Istanbul’un bu sesini hiç bir yerde  duymadım. Istanbul’da yaşamak için sebebim hiç olmadı. Bu sesin ağır basan hangi yönü bilmiyorum ama beni şimdilik uzaklaştırıyor bu dünyadan.Belki bir gün buluşuruz İstanbul ya da kim bilir belki de o güzel sesine hep uzak kalırım. 

Yazın sabah 5.30 gibi başlayan penceremin kenarından yükselen kuş sesleri…
Akşam üzeri yürüyüşe çıktığımda ağaçların arasında göremediğim ama duyduğum kuş sesleri…

Ne İstanbul’da doğdum ne orada büyüdüm. Sadece beş yıllık bir üniversite hayatını sığdırabildim. Sonra arkamda bıraktım o şehri ama ne aklımdan çıkarabildim ne kalbimden. Birde seslerini kulaklarımdan silemedim. İstiklal caddesinin kalabalığındaki insanların seslerini, çın çın derinlerden gelen nostaljik tramvayın sesini, sokak müzisyenlerinin büyülü müzik seslerini, vapurun her duyuşta kalp hoplatan sesini, vapur arkasında simit atarken martıların çıkardığı kapışma seslerini, küçücük dükkanların önüne koyulan taburelere yerleşmiş ve tavla oynayan insanların çay kaşıklarından ve tavla pullarından gelen sesleri, balık pazarındaki satıcıların seslerini, yağmurun ilk damlası düşünce hemen saklandıkları yerlerden çıkan ve nerede saklandıklarını bir türlü kestiremediğim şemsiye satıcılarının seslerini, kestaneci ve simitçinin seslerini, şehrin karmaşasının sesini, insanların hep bir yerlere yerleşme telaşının sesini birde deniz kenarında bir bankta otururken duyulan huzurun sesini özlerim. İstanbul; binbir renge, binbir sese, binbir kokuya ve binbir farklı insana ev sahipliği yapan büyülü şehir.

Istanbul And It’s Many Faces isminde bir video var profesyonelce hazırlanmış. İstanbul’un yüzleri ve aynı zamanda seslerini en güzel gösteren videolardan bence 😉 http://www.youtube.com/watch?v=r9lvADckQKI&feature=share

son senelerde duymadan günlerimizin geçmez oldugu en büyük ses; inşaat, kazı, yol metro inşaatları sesleridir Istanbul’da.

son zamanlarda ‘biber gazi oley’ ve ‘sık bakalııım sık bakalııım’ oldu benim icin..yukarida verilen Istanbul faces videosu guzelmis hakikaten..

merhaba
ben de istanbul’da yasamıyorum fakat istanbullular kadar cok seviyorum bu sehri.. belki daha fazla.. istanbulun sesleri ise başta hayatın sesi kendi telaşında olan insanların sesi.. metro,vapur sesi. martı sesleri sokak sanatçıları ..çiçek satan romanların sesi..onlara has klarnet sesi,  istiklaldeki tramvayın sesi.. camilerden yükselen ezan sesi, kapalıçarşı esnaf sesi.. şimdilik bu kadar 🙂 o defteri istiyorumm!! 🙂

İstanbul’un sesleri deyince yaşadığım semtten mütevellit malesef ambulans sireni ve kuryelerin motorsiklet sesleri geliyor aklıma önce … Sonra yol çalışmaları bir türlü bitmediği için matkap sesleri işçilerin birbirlerine bağrışmaları…. Sonra İstanbul trafiği klasiği korna sesi…aklıma güzel bir ses gelmiyor açıkçası insan sessiz sakin biyerde yaşamak istiyor bazen….

Gezi Parkı’ndaki güzelim sloganlar, ve polisin Dağılın anonsları 🙁

En güzel seslerin birbiri ile harmanlandığı güzel İstanbul’um.. Vapur sesleri ile öpüşen dalgaların sesidir, martı sesleridir, teninizde hissettiğiniz rüzgarın sesidir, Nevizade’den yükselen çalgıcıların sesi, Belgrad ormanlarındaki piknikçilerin sesidir.. Sevgiler, Buket.